Ukryte Sekrety Winnej Krainy Central Otago

Nasz autor odkrywa winnice Central Otago

Jako długoletni mieszkaniec Queenstown i wielbiciel wina, latem często odbywam pielgrzymki do pobliskich winnic, gdzie opalam się na słońcu, próbuję świeżego zbioru i wchłaniam ulubioną atmosferę.

Jest teraz grudzień, śnieg stopniał, temperatura rośnie, a winnice ponownie mnie wołają. Tym razem chciałem uczynić moje rytuały nieco inne. Chciałem połączyć jedną z moich ulubionych aktywności - spacerowanie, z innym ulubionym zajęciem - winem. Słyszałem pozytywne opinie o Mt Difficulty w Bannockburn i Wooing Tree w Cromwell, postanowiłem więc zmienić moją zwykłą trasę i trochę się oddalić.

Niezależna trasa winna, Droga 6 wychodzi z Queenstown mijając Lake Hayes i Arrowtown po lewej stronie, wiążąc się przez rejon winnic w Gibbston i wychodząc na szorstką skalistą Przełęcz Kawarau, przez którą płynie soczysta zielona rzeka Kawarau. Opcje transportu po krainie winnej Central Otago są obfite, zarówno miłośnicy wina, jak i ciekawi turyści mogą wybrać rower lub spacer po Szlaku Rzeki Gibbston, wziąć udział w zorganizowanej degustacji wina lub wynająć taksówkę jako osobistą usługę szofera. Moim pierwszym przystankiem był Peregrine, jedna z bardziej charakterystycznych winnic w Central Otago, słynąca z nagradzanej budowli z kątowym przemysłowym dachem, który nawiązuje do majestatycznego rozpięcia skrzydeł imiennego winnicy - sokoliego Peregrine. Mój towarzysz i ja zatrzymaliśmy się w pokoju degustacyjnym pod skrzydłem sokoła na krótką przerwę od intensywnego słońca dnia. Zacząłem od próbki 2011 rocznika Pinot Noir Peregrine, który był bogaty i zdecydowanie smakowity, a następnie dla odmiany Mohua Sauvignon Blanc z cytrusową nutą.

Zaledwie minutę spaceru od Peregrine, znalazła się początek Pętli Wentworth i część Szlaku Rzeki Gibbston. Zdecydowaliśmy się na krótki spacer po tej trasie i podziwianie widoków rzeki Kawarau. Pętla Wentworth obejmuje specjalnie zbudowane stalowe mosty przecinające przepaście, co dało nam odrobinę przygody, równoważąc przyjemną spokojność winnic. Z Pętli Wentworth przeszliśmy na inną część Szlaku Rzeki Gibbston, Szlak Autostradowy, który jest około 3 km długą drogą szutrową, łączącą się z Gibbston Back Road i naszym następnym przystankiem, Brennan Wines.

W pokoju degustacyjnym w Brennan Wines przekształcono z ich oryginalnego spichlerza winniczego, dlatego zachował on wiejski urok w swoim otoczeniu. Po próbie B2 Pinot Noir Rose i szczyptą 2012 rocznika Brennan Rose zdecydowałem się na ten drugi z jego świeżym, orzeźwiającym słodkim smakiem. Wyszliśmy na zewnątrz na miejsce piknikowe, gdzie znaleźliśmy parę cieszącą się luźną grą w Petanque. Oszałamiające miejsce w otoczeniu gór, teren na zewnątrz w Brennan Wines był idealnym miejscem do relaksu po naszych wysiłkach na Szlaku Rzeki.Następnie, nie chcąc iść całą drogę do Bannockburn (szlak rzeczny był jednym, ale kolejne 16 km wydawało się nieco przesadzone), postanowiliśmy wynająć Blue Bubble Taxi na pół dnia. Kiedy przyjechaliśmy na Mt Difficulty, burczenie mojego żołądka głośno ogłosiło, że nadszedł czas na trochę bardziej stałego pokarmu.

Menu w Mt Difficulty jest przyjemnie trudne do wyboru, a każde danie sprawia, że ślinka cieknie już tylko od czytania na głos. Po długotrwałym namyśle zdecydowaliśmy się na Półmisek Mt Difficulty, który zawierał takie pomysłowe kąski jak dziki tymiankowy miód i musztarda glazurowana szynka, oraz Stewart Island wędzona moki. Nasze kubki smakowe zostały dokładnie zmasowane, było to dekadenckie uczucie cieszyć się takimi wspaniałymi Daniami. Z wysokiej pozycji na skalistym wypiętrzeniu Mt Difficulty, usiedliśmy wygodnie i mieliśmy ujęcia panoramiczne na półpustynną scenerię.

Czując, że wszystko jest w porządku w świecie (przyznam, częściowo spowodowane winem bonhomie), zanurzyłem się w spokojnej satysfakcji z moim kieliszkiem Pinot Noir Roaring Meg w ręku, moim brzuchem pełnym, a dobrym towarzystwem obok mnie. Przekleństwo życia tak blisko winnic światowej klasy (biada mi), to fakt, że zawsze jest jedno za rogiem, zawsze warte degustacji; myślisz, że znalazłeś swoje ulubione wino, a potem z całą pewnością pojawi się nowy faworyt. Z tym pragnieniem odkrycia, a oczywiście więcej wina, wróciliśmy do naszej Blue Bubble Taxi i ruszyliśmy do Wooing Tree w Cromwell.Drzewo Wooing Tree jest tak nazwane od drzewa na terenie, które rzekomo było miejscem wielu oświadczyn. Moje pozorne beztroskie ogłoszenie tego faktu i wiele przewrotnych brwi mojego towarzysza nie wydało rezultatu, więc zadowoliłem się faktem, że Drzewo Wooing Tree zachwycił mnie nie miłościami, a dobrym winem.

Znając miejsce na trawniku z widokiem na wodę, z rezygnacją wypiliśmy ostatni kieliszek wina dnia, schłodzonego szkła Blanc de Noir. Pocieszyłem się tym, że mimo zakończenia się dnia, region Central Otago zbliżał się do stu winnic, co pozostawia mi około siedemdziesiąt winnic do odwiedzenia. Lato przecież dopiero się rozpoczęło....